Een paar turbulente maanden waarin het niet zo goed ging met Oma Moppie waarvoor we een extra bezoek brachten aan Nederland, dat ons nonchalant werd mede gedeeld dat Aidan met 80% zekerheid het syndroom van Angelman zou hebben, Stichting Help dit kind (http://www.helpditkind.nl/) is opgericht, uit genetisch onderzoek bleek dat Aidan niet het Angelmansyndroom heeft maar wel een ontwikkelingsachterstand, we een heerlijke vakantie hebben gehad op Bali en de Gili's met Silvan en Roland, we tussendoor maar 'even' verhuisd zijn en Terence met veel cadeau's en een hele Leidsekaas op bezoek kwam tijdens de Grote Prijs van Singapore en daarmee het kwartaal afsloot.
Eindelijk heeft Aidan zelf leren zitten en prikkelen we hem om speelgoed in z'n directe nabijheid te gaan pakken. Niet meteen gezegd dat hij het niet kan want meneer heeft vaak geen zin en is bovendien bang om te vallen. Als je op de stoel het bouwwerk van z'n zus ziet geeft dat toch een schril contrast aan.
Het lijkt surreëel om met de familie De Lange op de dag van de WK-finale te 'kamperen' in je eigen achtertuin in Holland. Jammer dat ze niet met de BOPII waren ;)
Met riemen: Zeilkampioen Rens samen Duo Penotti op de Oude Rijn.
'Baie oulike fopdossers' in La Diva.
Anique met jetlag haalde haar kamer niet meer voor een middagdutje.
Altijd gezellig bij de familie Vermeeren.
Bij Opa & Oma Engels is het ook goed toeven, lekker voor de tv of gewoon op schoot.
Voor kindertehuis Colt is Cal opnieuw in Phnom Penh geweest. Daar is het nog steeds geen probleem met z'n tienen op een al overbeladen vrachtwagentje mee te liften.
In Phnom Penh tevens de Killing Fields bezocht. Wat het meest bij bleef was het kindermassagraf naast een boom waar de kindjes, vastgehouden aan de enkeltjes, met kracht tegenaan geslingerd werden zodat ze vanzelf in het graf vielen.
Vlak daarna slingerden we onze eigen kindjes naar Bali. Alhoewel slingeren? Ze slapen tijdens onze vluchten altijd als roosjes.
Anique met mam mee voor haar eerste pedicure. Bali in het Bloo Lagoon eco-resort te Padangbai.
Op Gili Trawangan is het leven goed, geen auto's, seafood van de grill, koude biertjes, tukkies op het strand, beetje duiken en mooie vrouwen voor Aidan...
Op Gili T heeft Anique leren snorkelen, naast alle kleurenpracht heeft ze langs het rif een haai voorbij zien komen!
Met Silvan en Roland op Bali, hier voor een paar nachtjes in Ubud in de weelderig versierde bungalows van Sania's House.
Een processie bij de tempel duurt ook voor lokale kinderen erg lang...
Heerlijk lunchen bij een warung tussen de rijstvelden, koffie, sigaretje en een krant (foto Anique)
Ik ben stoer!
Aidan lukte het zo goed rechtop te zitten dat ie zonder steuntje zelfs kan eten. Hier tijdens één van onze laatste dagen op Bali bij ondergaande zon op een niet nader te noemen resort.
Anique had twee grote gedroogde bonenschillen gevonden die veel heimwee opriepen naar haar oude ski-klasje.
Terug van vakantie moest er weer gewoon gewerkt worden. Mich tijdens één van haar trips in Shanghai.
Maya, Anique en de slang... Ikke? Ik ben niet bang!
30 augustus!
Nu niet alleen de trouwdag van m'n ouders, maar nu ook de geboortedag van nichtje Anisha. Op de skype foto net geboren en in het ziekenhuisbed met een trotse moeder.
In Singapore betekent invalide niet dat je je hand kunt ophouden! Wel kun je een regeling treffen dat je met een aangepast voertuig in je rolstoel ijscoman kunt worden. Je kunt dan zelfs deelnemen aan het snelverkeer! Waar vind je ze nog?
Inpakken geeft troep, maar wordt gedaan en ook weggehaald.
Maar als dan alles weer na de verhuizing uit de dozen komt probeert Nanie te bedenken waar te beginnen?
Neef Terence was over om 's goed te proeven van het Singaporese leven en om het F1-feestje mee te maken.
Neefjes (Maakten die iPhones betere foto's, had ik er ook één gehad!)
Anique is met oordopjes in ook even langs het circuit geweest.
Bij evenementen moet je 'op straat' kunnen plassen. In Singapore hebben ze daarvoor urinoirs met een schaamschotdeurtje zodat je eventueel ook je broek kunt laten zakken. Lachen toch!
