Ik was van plan om snel na de vorige update een volgende te maken maar zoals wel vaker in het leven, loopt niet alles zoals je gedacht of gepland had. En dat is iets wat zowel Cal als ik niet erg gewend zijn in ons leventje tot nu toe. Ja, kinderen krijgen hadden we ook niet in de hand maar aan al het overige wisten we aardig onze draai te geven.
De eerste paar weken in Singapore liepen voorspoedig. Alhoewel Anique een paar dagen na aankomst waterpokken kreeg waarvoor haar startdatum op school een weekje uitgesteld werd.
Donderdag 22 januari kwamen de verhuizers alles afleveren en uitpakken. Het was een super drukke dag maar aan het einde van de middag waren 95% van alle verhuisdozen uitgepakt en weer meegenomen en leek 21 Hua Guan Avenue echt thuis te worden. Het weekend daarna was het een extra lang weekend (vier dagen vrij) en konden wij zo goed als alles verder zelf uitpakken, schilderijen ophangen etc. etc..
Gelijk na Chinees nieuwjaar mocht Anique dan toch komen wennen op school. Gelukkig door de crèche in Nederland was het een soepel proces en na de derde keer mocht zij op de normale tijden komen en gaan (08:15 tot 12:00).
In de eerste "normale" week had ik eindelijk tijd gemaakt voor een afspraak bij de huisarts over mijn rug. Donderdags om 16:00 kon ik terecht. Ik werd meteen doorverwezen voor wat foto's en een MRI. Oh dacht ik nog, dat gaat wel even duren. Nee hoor, op zijn Singaporees, ik kon gelijk de volgende dag om 13:00 terecht voor de MRI en de röntgenfoto's. Zaterdagochtend werd ik gebeld door de huisarts (ja ja, ze werken hier ook op zaterdagochtend!) met de mededeling dat er drie dingen niet goed waren en of ik maandag om 09:00 beschikbaar was voor een afspraak bij een orthopedisch chirurg. Ach ja waarom niet. Maandag ochtend kregen we toch wel schokkend nieuws en dat was dat mijn laatste wervel (L5) gebroken was en niet meer in de lijn lag met de rest van mijn wervel kolom. En oh ja mijn tussenwervelschijf was ook naar achteren verschoven wat dus op mijn beenzenuw drukte en de pijn veroorzaakte. Oplossing; een operatie waarbij mijn laatste wervel d.m.v. vier grote schroeven en twee plaatjes aan mijn staartbeentje vast gemaakt zou worden. Prognose, tussen de vier en zes weken uit de running...
En zoals wij Hollanders zijn, ging ik op zoek naar een arts voor een second opinion. Dinsdag middag alweer, zat ik bij Dr. Eddie Chang die zonder te vragen naar de mening van de eerste met precies zelfde advies kwam. Enige verschil was dat Dr. Chang dacht dat ik wel na twee weken weer wat zou kunnen gaan doen. Wij gingen naar huis om er eens over na te denken en met mijn werk te overleggen. Eigenlijk viel er weinig over na te denken, zeker toen de pijn dermate toenam en ik uiteindelijk niet meer kon lopen of zitten. Zondag 15 februari kwamen Cor en Lenie aan na een rondreis Maleisië, en hoewel het heel gezellig was, echt veel hadden ze niet aan me. Er zat niets anders op dan Pascals vlucht voor donderdag de 19e te annuleren en de operatie te plannen voor zaterdag de 21ste om 14:30.
En zo ben ik dus geopereerd aan mijn rug en was ik na vijf dagen weer thuis. Ik kon weer lopen en zitten en de pijn was meteen weg. ONGELOOFLIJK! Ik mag de komende zes weken niet te veel doen, zeker niet trainen omdat het aangebrachte botweefsel nog moet gaan hechten en aangroeien. Afgelopen zaterdag heeft de arts een soort van tweede huid aangebracht waarmee ik kan douchen en af mag koelen in het zwembad (maar zeker nog niet zwemmen). Woensdag mag Cal het eraf trekken en ik hoef pas over twee weken weer terug te komen. Ook mag ik weer langzaam aan beginnen met autorijden.
Ja wat een verhaal, tussen de eerste afspraak en weer thuiskomen zat precies drie weken....Hier kan Nederland (en de rest van Europa denk ik) nog wat van leren.
Vandaag is het zondag en Cal is druk met allerlei klusjes en Anique is aan het donderstenen. Terwijl ik even aan het douchen was besloot zij haar verfkwast uit te schudden tegen de muren en met haar rode verfhanden naar boven te lopen waarbij de muur diende als trapleuning. Heel fijn.
Oh ja ik vergeet bijna te vertellen over onze dienstmeid 'Nanie'. Nanie is onze maid, of zoals ze hier noemen, FDW (Foreign Domestic Worker). Nanie woont bij ons in en verzorgt eigenlijk alles. Ze kookt, doet de boodschappen (vaak samen met ons), doet de was en de strijk, maakt het huis schoon en zorgt voor Anique als het nodig is. Ze verzorgt de tuin naast hetgeen de tuinmannen doen, wast de auto, maakt ook de binnenkant schoon. We hebben geluk dat het lekker klikt met deze eerste maid die wij inhuren. Helaas ga ik aan deze luxe makkelijk wennen.
Cor en Lenie zijn hier een weekje geweest en hebben gelukkig Anique op kunnen vangen terwijl ik of plat op mijn rug lag of al naar het ziekenhuis was. Dank jullie wel voor je hulp.
Tot de volgende update waarbij ik echt hoop dat we andere en leukere dingen te melden hebben dan die van de afgelopen zes weken.
Michelle
Foto's:
1. Anique with chickenpocks
2. Aankomst lucht- en zeevracht in verhuisdozen
3. Chinees Nieuwjaars drakendans op Hollandse School (HSL)
4. HSL Zonnehoed voor tijdens het buitenspelen op school
5. Opzetten zandbak tuin
6. De artiest die ook van muurverven houdt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten